Agresywny pies obronny, czy trochę wyrośnięty pies pokojowy? Obie wersje dobermana mają swoich zwolenników. Wizerunek groźnej bestii przylgnął do psa tej rasy przede wszystkim za sprawą filmowych wizji, takich jak m.in. w popularnym amerykańskim serialu z lat 80. „Magnum”, gdzie doberman zyskał status kultowej rasy.
Pochodzenie
Doberman wywodzi się z Niemiec, gdzie głównie pełnił rolę psa stróżującego. Rozwój rasy dobermanów pinczerów przypisuje się Ludwikowi Dobermannowi. który pod koniec XIX wieku był poborcą podatkowym w Apoldzie w Niemczech. Krzyżując przedstawicieli dużych ras psów stworzył prototyp silnego, inteligentnego, szybkiego, wytrzymałego, a w razie potrzeby, groźnego psa.. Uważa się, że doberman jest mieszanką wielu ras psów, w tym rottweilera, czarnego podpalanego teriera, weimaranera i pinczera niemieckiego.
Dzięki eleganckiemu „płaszczowi”, atletycznej budowie i królewskiej posturze, doberman wygląda jak arystokrata. Jest bardzo energicznym i wyjątkowo inteligentnym czworonogiem, który dobrze radzi sobie w służbie w policji i wojsku. Ponadto, jest wykorzystywany w różnych psich sportach oraz jako towarzysz rodzinny i pies terapeutyczny.
Doberman - opis rasy
Doberman jest zaliczany do grupy pinczerów, stąd w niektórych krajach zwany jest dobermanem pinczerem. W klasyfikacji FCI zaliczony został do grupy 2 (pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie), sekcji 1 (pinczery i sznaucery. Celem uzyskania kwalifikacji hodowlanych doberman musi być poddany próbom pracy.
Sylwetka dobermana, według wzorca powinna prezentować się dumnie i przypominać wierzchowca pełnej krwi. Dorosły pies osiąga w kłębie wysokość do 71 cm, a suka 69 cm. Waga dobermanów waha się pomiędzy 30 - 42 kg.
Głowa dobermana kształtem przypomina tępy klin. Pies posiada niewielki , lecz zaznaczony stop. Kufa jest głęboka i mocna.. Uszy muszą być przycięte i stać prosto. Ogon jest także zwykle przycięty. Doberman ma krótką, gładką i błyszczącą sierść, która nie posiada podszerstka. Barwa płaszcza jest: czarna, ciemnoczerwona, niebieska lub płowa z rdzawymi znaczeniami na pysku, tułowiu i ogonie. Przedstawiciele tej rasy żyją średnio od 10 do 12 lat.
Osobowość
Pies rasy doberman jest uważany za czworonoga współpracującego z ludźmi. Jest odważny, pewny siebie i nieustraszony. Odpowiednio uspołeczniony staje się czułym, łagodnym, oddanym domownikiem. Jest lojalny wobec swojego właściciela, kocha dzieci i dobrze sobie z nimi radzi, szczególnie jeśli się wzrasta w ich towarzystwie. Jednak zazwyczaj wiąże się mocno tylko z jedną osobą.
Szkolenie dobermana
Doberman to potężny i energiczny pies, który potrzebuje dużo aktywności fizycznej, a także wyzwań umysłowych. Zamknięty w ciasnym pomieszczeniu, niećwiczony, może stać się drażliwy, a nawet agresywny. Jeśli zadba się o systematyczny i aktywny trening swojego dobermana, może on skutecznie przystosować się do życia w mieszkaniu. Staranna socjalizacja i trening posłuszeństwa od najmłodszych lat są niezbędne do wychowania psa tej rasy.
Doberman wykazuje duże predyspozycje do pracy, jest łatwy do ułożenia, lubi współpracować. Odpowiednio ułożony z powodzeniem spełnia się w roli stróża, obrońcy, opiekuna rodziny. Rasa ta posiada genetyczną zdolność do pełnienia takich zadań. Eksperci w niektórych przypadkach odradzają specjalne szkolenie „psa-strażnika”, które w rzeczywistości może skutkować jego nadmierną agresją i zaciętością w stróżowaniu.
Aby psychiczny rozwój dobermana był właściwie budowany, potrzebna jest (jak najwcześniej) systematyczna, konsekwentna praca właściciela, ukierunkowana na opanowanie temperamentu, szczególnie nadpobudliwości czworonoga. Przyjazne szkolenie, pozbawione elementów wywierania presji, powinno uwzględniać wrażliwość pupila. Wbrew powszechnej opinii dobermany wykazują zrównoważoną psychikę i dość dużą karności. Tylko nieumiejętne wychowanie i izolacja powodują, że stają się groźne, brutalne oraz skłonne do agresji.
Doberman i dzieci
Włączając dobermana do grona domowników, w którym są dzieci, dobrym pomysłem jest zachowanie pewnych środków ostrożności. Przede wszystkich warto nauczyć pociechy jak prawidłowo traktować pupila i jak zachowywać się w jego pobliżu. Podobnie należy nauczyć swojego dobermana, jak zachowywać się w pobliżu dzieci. Oba te kroki są ważne dla zapewnienia bezpiecznej i szczęśliwej relacji między dziećmi a psiakiem.
Potrzeby pielęgnacyjne
Niezwykle gładka, krótka sierść dobermana nie wymaga czasochłonnych zabiegów pielęgnacyjnych. Do utrzymania jej w czystości warto wykorzystać gumową szczotkę albo zwilżoną rękawicę z wypustkami. Po spacerze można przetrzeć sierść wilgotnym lub suchym ręcznikiem, nie jest konieczne intensywne szczotkowanie. Należy dbać regularnie o uszy, zęby i pazury pupila, a także poświęcić czas na pielęgnację skóry wokół oczu.
Problemy zdrowotne dobermanów
Przedstawiciele tej rasy zazwyczaj cieszą się dobrym zdrowiem. Wykazują jednak predyspozycje do kilku schorzeń. Dotyczy to głównie: chorób serca, kłopotów z kręgami szyjnymi (zespół Wobblera) i choroby von Willebranda (zaburzenia krzepliwości krwi) oraz alergicznego zapalenia skóry. Podobnie jak wiele innych ras, doberman może czasem cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu ( zanik siatkówki) oraz dysplazję stawów biodrowych i łokciowych.
Najważniejsze cechy dobermana:
- ma dużo energii, potrzebuje sporej dawki aktywności fizycznej, ma duszę sportowca
- to urodzony opiekun, z łatwością podejmie rolę stróża domowego
- jest nieustraszony, inteligentny, posłuszny, jest doskonałym psem tropiącym
- ma silny charakter, jest pewny siebie, chętnie zajmie miejsce „lidera stada”
- jest wrażliwy na chłód i potrzebuje odpowiedniego schronienia zimą (lubi przebywać w domu)
- jest towarzyski, uczuciowy, źle znosi samotność