Bulterier to czuły, lojalny i bardzo wierny towarzysz. Jeśli dodamy do tego takie cechy jak: zrównoważony, zabawny i przyjazny wobec ludzi, powstaje opis, który wydaje się nie pasować do powszechnie kreowanego obrazu niebezpiecznej maszyny bojowej. Dlatego już najwyższy czas rozwiać niektóre uprzedzenia dotyczące tej rasy.

Cztery klucze do bycia szczęśliwym z bulterierem

Rasowy bulterier jest najlepszym przykładem harmonii mięśniowej. Aby być szczęśliwym ze swoim czworonogiem należy zapewnić mu codzienne wyzwania fizyczne i umysłowe, wczesną socjalizację, dużo zainteresowania i rodzinnego ciepła. Jeśli właściciel tego czworonoga spełni te wymagania, może cieszyć się najbardziej kochanym, lojalnym i zabawnym towarzyszem na świecie. Nie sposób nie bawić się z tym sympatycznym psiakiem, którego osobowość jest tak wyjątkowa, jak jego wygląd.

Wyhodowany do walki

Rasa bulterier powstała ze skrzyżowania buldoga angielskiego (starego typu) oraz White English Terrier, który wymarł około 1880 roku. Hodowcy sądzili, że wytrwałość i zwinność teriera w połączeniu z brutalną siłą buldoga stworzy najlepszego psa bojowego. Rasa była znana jako „psi gladiator”. Na szczęście walki psów i inne krwawe sporty z ich udziałem zostały zakazane w Anglii, czyli kraju z którego wywodzi się ta rasa. Od tego czasu bulterier stał się psem wystawowym, rodzinnym oraz towarzyskim. Szczególną popularność zdobył sobie wśród dżentelmenów. Wielbicielem bulterierów był między innymi generał George Patton. Jeden z należących do niego psów tej rasy otrzymał imię Willie na cześć Wilhelma Zdobywcy.

Rozwój rasy Bulterier

W latach 60. XIX wieku James Hinks z Birmingham postanowił uczynić istniejące bulteriery wyróżniającą się rasą. Skrzyżował je z wymarłym już białym terierem, a także z dalmatyńczykiem i prawdopodobnie z border collie. Celem starannej selekcji było stworzenie rasy białych psów z dłuższą czaszką i bez łukowatych nóg. Ta nowa i ulepszona rasa miała bardziej harmonijny i wyrafinowany wygląd. Pierwotnie te fantazyjne, białe psy były nazywane „białymi kawalerami”. Później zostały skrzyżowane z bulterierami staffordshire, tworząc psy o ubarwieniu: brązowym, czarnym, czerwonym i pręgowanym. O tego momentu popularność rasy bulterier stopniowo rosła.

FCI klasyfikuje bulteriera w grupie III, sekcji 3, nr wzorca 11 – jako teriera w klasie bull.

Jedna z najbardziej wyrazistych twarzy psiego świata.

Bulterier jest znany ze swojej wydłużonej czaszki (przypominającej jajko), która opada z przodu w rzymski nos. Jego oczy są również niezwykłe: jest jedyną zarejestrowaną rasą, która ma oczy w kształcie trójkąta.

Bulterier - wygląd

Bulterier jest muskularnym, proporcjonalnie zbudowanym psem. Jego sylwetka jest wydłużona, masywna. Ma lekko zaokrąglony grzbiet, długą i szeroką klatkę piersiową. Posiada długą, umięśnioną (bez podgardla), delikatnie wygięta w łuk szyję. Ma wzniesione, małe uszy, a ogon nosi poziomo. Kończyny są proporcjonalnej długości i grubości, proste, muskularne, ustawione równolegle. Łapy okrągłe, zwarte, z mocno wysklepionymi palcami. Porusza się swobodnie, dynamicznie, zwinnie, z długim wykrokiem.

Bulterier posiada szorstką, przylegającą, krótką i błyszczącą sierść bez podszerstka (jedynie zimą może mieć miękki podszerstek). Najbardziej popularne są psy w jednolitym białym kolorze, ale spotyka się także bulteriera w innym umaszczeniu: czarnym, rudym, płowym, nawet trójkolorowym z odrobiną bieli.

Wymiary: wysokość 35 – 50 cm, waga 22 – 38 kg.

W pogoni za zwierzętami

Bulterier jest pewny siebie, zdecydowany, wesoły, ruchliwy. Może zdradzać tendencje do dominacji, zwykle nie akceptuje obcych psów tej samej płci. Nigdy nie wolno spuszczać bulteriera ze smyczy w miejscach publicznych, ponieważ ma tendencję do gonienia małych zwierząt.

Wielki apetyt

Pies ten ma też tendencję do szybkiego przybierania na wadze. Warto więc unikać przekarmiania i dbać o zbilansowaną dietę. Bulterier ma również skłonność do wzdęć, dlatego zaleca się podawanie mu małych ilości pokarmu w kilku porcjach, zamiast jednego dużego posiłku.

Żartowniś

Bulterier może onieśmielać swoim muskularnym wyglądem, ale w rzeczywistości jest łagodnym psem, który jest znany ze swojego zabawnego usposobienia. Czworonóg tej rasy jest idealny dla aktywnych rodzin, gdyż posiada ogromny temperament, zawsze jest chętny do zabawy i różnych szaleństw.

Żywotny domownik

Bulterier choć bywa uparty, potrafi być zdyscyplinowany. Jeśli w ciągu dnia ma zapewnioną odpowiednią dawkę aktywności fizycznej oraz akcesoria do zabawy, grzecznie czeka na powrót właściciela. W przeciwnym razie, gdy zostanie sam w domu lub na podwórku, zazwyczaj wyładowuje swoją frustrację gryząc meble, kopiąc w ogródku, czy szczekając. Psy tej rasy słyną z niespożytej energii, dlatego wymagają różnorodnej aktywności angażującej ciało i umysł.

Bulterier i jego zdrowie

Bulterier to zdrowa i wytrzymała rasa. Do najczęściej wymienianych chorób dziedzicznych tej rasy zalicza się: zapalenie skóry, egzemę międzypalcową, alergię pokarmową oraz choroby oczu. Podobnie jak w przypadku dalmatyńczyków bulterier może być obciążony głuchotą. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego schorzenia jest znacznie większe u psów o białym umaszczeniu. Tłumaczy się to brakiem melanocytów w skórze (odpowiedzialnych za pigment sierści), które także odpowiadają za rozwój komórek słuchowych psa. Potomstwo psów głuchych tylko na jedno ucho może być całkowicie głuche.

Długość życia przedstawicieli rasy bulterier wynosi 11 - 14 lat.

Ciekawostka

Pies, który goni swój ogon jest uroczy, ale wskazuje to na pewne zaburzenia jego osobowości, znane jako zachowania obsesyjno-kompulsywne (ang. Obsessive Compulsive Disorder). Badania wykazały, że bulteriery znacznie częściej gonią za ogonem niż jakakolwiek inna rasa. Innymi oznakami wskazującymi na te zaburzenia są: częste uganianie się za cieniami, wylizywanie łap, kręcenie się wokół własnej osi, czy drapanie podłogi.