Beagle - wygląd rasy
Beagle jest krępym i muskularnym psem, średniej wielkości. Dorosły pies osiąga wzrost 33 - 41 cm i wagę 12 - 18 kg. Pies rasy beagle, pomimo swoich krótkich łap, potrafi szybko biegać i jest wytrzymały. Ma średniej wielkości, niezbyt szeroką głowę, z głęboko osadzonymi, lekko zaokrąglonymi i luźno zwisającymi uszami. Jego urocze, duże, łagodne oczy mają kolor ciemnobrązowy lub orzechowy. Posiada krótka, gęstą i przylegająca sierść, która jest odporna na zmiany pogody. Występuje w umaszczeniu dwukolorowym: brązowo-białym, czerwono-białym i żółto-białym. Czasami spotkać można beagla trójkolorowego (czarno-brązowo-białego).
Pochodzenie rasy
Przez stulecia przedstawiciela tej rasy wykorzystywano jako psa myśliwskiego i gończego. Hodowla wywodzi się od psów bloodhound lub northernhound, które Normanowie przetransportowali do Anglii podczas podboju Brytanii. Tam na początku XV wieku skrzyżowano je z pochodzącymi z Francji southernhound’ami, zachowując ich geny łowcze. Nazwa psa „beagle” pojawia się po raz pierwszy na dworze króla Henryka VIII w 1515 roku. Później pojawiło się również określenie „little beagle” w kontekście niewielkiego psa, który mieścił się w torbie, przy siodle myśliwego.
Ciekawostka
Beagle, ze względu na doskonały węch, jest skutecznym strażnikiem granic. W USA od początku lat 80. istnieją tzw. „Beagle-Brigades“ (brygady beagle’ów), które wspierają służby urzędu celnego i ochrony granic w wykrywaniu przywożonych nielegalnie do kraju produktów spożywczych, roślin i zwierząt.
Beagle i jego charakter
Beagle jest psem przyzwyczajonym do życia w stadzie, dlatego stara się wspiąć na szczyt hierarchii i zdominować swoich czworonożnych towarzyszy. Istotne jest wówczas wyznaczenie mu precyzyjnych granic, aby przy wspólnym zamieszkaniu z innymi psami, można go odpowiednio wychować. W przeciwnym razie będzie próbował stać się samcem alfa. Beagle nie ma skłonności do agresji. Jest bardzo kochającym i czułym psem.
Beagle ma zakorzeniony instynkt łowczy i jest obdarzony doskonałym węchem oraz szybkością. Zwietrzywszy zdobycz, podąży za nią i zniknie w zaroślach, mimo nawoływań właściciela. Pies ten jest uparty i jego wychowanie jest wyzwaniem. Jest inteligentny, sprytny i pomimo iż wygląda niewinnie wymaga stanowczości i żelaznej ręki właściciela. Posłuszeństwo najlepiej wpajać mu już od szczenięcia. Z drugiej strony jest psem o łagodnym usposobieniu, lojalnym i niesłychanie czułym. Nie lubi samotności, dlatego dobrym rozwiązaniem jest zabieranie go wszędzie ze sobą lub zaadoptowanie innego zwierzęcia, aby dotrzymywało mu towarzystwa. Uwielbia pieszczoty i zabawy, a przede wszystkim dzieci.
Jest więc idealnym towarzyszem dla rodziny z małymi dziećmi, które będą się z nim bawić. Jedną z wad beagla, na którą należy zwracać uwagę jego nieposkromiony apetyt i zachłanność w kwestii jedzenia.
Osobowość beagla charakteryzują następujące cechy:
- wesoły
- przyjacielski
- czujny
- aktywny
- czuły, rodzinny, chętnie bawi się z dziećmi
- toleruje nieznajomych
- inteligentny
- towarzyski
- sprytny
- lubi wyzwania
- bywa uparty
Zdrowie
Pomimo swojej mocnej budowy ciała, beagle jest podatny na kilka chorób. Oprócz nadczynności tarczycy, przepukliny krążków międzykręgowych i dysplazji stawu biodrowego, beagle może cierpieć na epilepsję i zapalenie opon mózgowych. Dość często zdarzają się też schorzenia oczu: jaskra, atrofia siatkówki oka oraz zanikowe zmiany rogówki.
Jest również podatny na alergie i zaburzenia laryngologiczne, takie jak infekcje ucha. Ryzyko choroby wzrasta wraz z częstotliwością wycieczek na łono natury. Do uszu beagla dostają się wtedy ciała obce, np. źdźbła trawy czy błoto, które wywołują bolesne zapalenia. Wymownym sygnałem zapalenia jest intensywne potrząsanie głową i częste przekrzywianie jej.
Beagle, a pielęgnacja
Zabiegi pielęgnacyjne psa rasy beagle nie są czasochłonne i wymagające. Przede wszystkim należy zadbać, aby jego delikatne uszy były czyszczone raz w miesiącu, a skóra sprawdzana po powrocie ze spaceru (na obecność ewentualnych pasożytów, np. kleszczy). Należy także pamiętać o regularnym szczotkowaniu jego gęstej, krótkiej sierści, mającej tendencję do wypadania.
W ramach profilaktyki ważne jest, aby myć systematycznie zęby, dbać o oczy i pazury pupila. Beagle żyje przeciętnie od 12 do 15 lat. Aby podarować podopiecznemu długie życie w pełnym zdrowiu, należy zapewnić mu odpowiednią, zbilansowaną dietę oraz dużo aktywności (w celu uniknięcia nadwagi). Warto również pamiętać o regularnych wizytach kontrolnych u lekarza weterynarii.